Ramptoeristen
Na 6 jaar fantastisch onderdak werd er afgescheid genomen van een geweldige bouwlocatie. Vanaf het seizoen 2007 – 2008 kon er namelijk niet meer gebouwd worden bij de Familie van Gompel. Althans niet meer door CV de Mouwers,Ton en Sjan bieden namelijk nog steeds fantastisch onderdak aan CV Krekwakwo. Dit betekende echter wel een mijlpaal voor onze vereniging, bij Ton en Sjan hebben we namelijk het bouwen “geleerd”. Hier hebben we onze eerste dingen in elkaar getimmerd en we zijn er altijd met raad en daad bijgestaan.
Met dit vertrek hadden we wel een probleem. De vraag was namelijk waar we met onze opslag heen moesten. De oplossing werd gevonden in twee zeecontainers. We wisten daar goedkoop aan te komen. Hiermee was ook het eerste zomerproject geboren. Namelijk het opknappen en inrichten van de containers.
Toen dit eenmaal was gebeurd kon er begonnen worden aan de bouw van onze wagen. Na enkele thema-vergaderingen was het idee geboren. Er zou weer groots uitgepakt worden. Dit kon echter nooit alleen bij de Familie van den Borne in de schuur. Een tweede schuur werd dan ook gevonden bij de Familie Lauwers in Hooge Mierde. Hier werden zowel de Tekskar als de loopgroep wagens geplakt en geschilderd. Naast dit werk in “mierd” werd er ook gewerkt aan een wagen in Reusel.
Na enkele maanden van lassen, plakken en schilderen stond er weer een wagen. Het was weer allemaal net iets groter als vorig jaar. Alleen het was de vraag of het allemaal beter kon gaan dan vorig jaar. De reacties van het publiek en ook zeker de uitslagen waren toen ontzettend boven verwachting.
Met frisse moed begonnen we aan de optocht in Casteren. De frisse moed lag zeker niet alleen aan de sneeuw die er gevallen was, iedereen had er ook ontzettend veel zin in. De optocht verliep allemaal voorspoedig. Ondanks de bekende route is het altijd spannend of alles blijft werken. Ook de reacties van het publiek waren weer geweldig. Dan blijkt toch dat de mensen snappen wat je het bedoeld hebt. Nadat alles weer veilig in reusel stond, waren we klaar voor het feest en de prijsuitreiking in Den Bels. De uitslag verliep zonder grote verassingen. We werden keurig 4e, achter 3 topwagens. Na een ontzettend gezellige avond was het zondag weer vroeg dag.
Voor ons de meest spannende optocht stond namelijk op het programma. Onze thuisoptoch in Narrendonk. Het opbouwen verliep allemaal zonder problemen. En nadat we een andere groep ook nog hadden geholpen met het plaatsen van de koppen kon de optocht beginnen. Deze verliep allemaal nog een stukje beter dan in Casteren, vooral omdat we al op elkaar waren ingespeeld.
Ook na deze optocht werd weer alles keurig in de schuur geplaatst. Het wachten op de uitslag in de Kei kon beginnen. Door de grote pech van Krekwakwo en de ontzettend nette wagen van ’t B(r)ouwersgilde lag een tweede plaats in de lijn der verwachting. Het liep allemaal net even iets anders. Op 1 punt na werden de Mouwers namelijk 1e in de Narrenparade. Dat dit super onverwacht maar daardoor nog veel leuker was stond als een paal boven water. Na dit geweldige feest in de kei moest er door sommigen hersteld worden aan de wagen. Er was namelijk links en rechts toch wel wat schade en we wilden in Hapert nog 1 keer goed voor de dag komen. De rest kon er een ontzettend groot feest van gaan maken in het Reuselse Uitgaansleven.
’s Maandags stond de kempenoptocht te wachten. Omdat we meer opbouw werk hadden dan het vorige jaar kwamen we wat later in de optocht terecht. Dit was echter geen probleem. We hadden dit jaar de beschikking over een goede muziek installatie. Daardoor konden we zeker ons mannetje staan tussen alle andere grote wagens. De optocht verliep verder ontzettend goed. Na het afbreken was het tijd om te gaan kijken naar de prijsuitreiking. We werden uiteindelijk keurig 8e. Dit was een verbetering van het vorige jaar en zeker gekeken naar de overige wagens was dit een zeer nette prestatie. Iedereen keerde dan ook tevreden terug naar Reusel. Hier werd nog een fantastisch feestje gebouwd.
Zoals de vorige jaren stond er dit jaar ook weer de Blaalse Lichtstoet te wachten. We hadden besloten om flink te investeren in deze optocht. Zo werd er lichtslang gekocht voor op de pakken. Zogenaamde L-Wire. Dit werd er door onze naaimoeders keurig opgemaakt. Met onder andere deze investering deden we weer serieus mee in de lichtstoet. Ook de optocht verliep fantastisch. Na een beetje afbreken was het tijd om naar de Ambiani te gaan. Ondanks de enorme drukte was het er wel ontzettend gezellig. De prijsuitreiking was ook zeer spannend. Er waren namelijk best veel groepen die er ontzettend veel werk van hadden gemaakt. We werden na een spannende bekendmaking als 4e laatste omgeroepen. Dit bleek een evenaring van het vorige jaar te zijn. Een zeer nette prestatie waar we zeer tevreden over waren. Nu restte alleen het afbreken van de wagen nog. Nadat de wagen helemaal afgebroken was konden we terugkijken op een zeer geslaagd seizoen.