TOPSTUKKEN
‘Topstukken zetten publiek op verkeerde been.’
Na vijf trouwe dienstjaren namen we afscheid van het busonderstel en werd deze verkocht aan De Casterse Begaoiers. Met in ons achterhoofd dat we de komende jaren nog graag van de partij willen zijn, werd in Soerendonk met veel enthousiasme het door ons gereserveerde Mercedes vrachtwagentje van het land getrokken.
Hiermee was ook direct het zomerproject binnengehaald en werd dit nieuwe onderstel in deze maanden gereviseerd. Twan zorgde opnieuw voor een stalen bouwpakket, wat door de lassers werd aangebracht op het chassis. Ook motorisch kreeg de wagen een beurt en de voorbanden werden vervangen. Tegen Reusel Kermis was het onderstel klaar om in gebruik te nemen.
Ondertussen waren we al verschillende avonden samengekomen om het idee van 2017 te smeden. We werden concreet toen we brainstormden over een museum of veiling. Bij de uitwerking van de veiling kwam de lach bovendrijven. We bedachten het publiek mee te willen nemen in een veilinghuis, waar verschillende stukken om toerbeurt aan het publiek werden aangeboden. We dokterden meteen een aantal ludieke kunstobjecten uit, die we graag aan de man zouden willen brengen. Ook zagen we voor op de wagen het finalestuk voor ogen, dat onder een doek klaar moest staan om onthuld te worden. Vanuit deze gedachte was het nieuwe thema een feit: ‘topstukken’. En dat de stukken in dit idee vertolkt gaan worden door aantrekkelijke dames, zal waarschijnlijk niemand verbazen.
We vonden verder dat een geveild stuk direct in bezit moest komen van de hoogste bieder, om zo naast het veilproces voldoende interactie te creëren met het publiek. Vandaar een catwalk die tussen de wagen en voorwagen zou worden gekoppeld, zodat en alle veilstukken meteen het podium konden verlaten. Na het veilinghuis te hebben doorgelicht en we wat ideeën hadden van geschikte veilstukken, had Hein voldoende input voor een prachtig bouwplan. Voor onze technici rustte de uitdaging om voldoende bewegingen op het beperkte aantal vierkante meters te krijgen. Ook Stefanus reed met succes stad en land af om tegen een goede prijs een geschikte sloopauto te vinden die als voorwagentje kon fungeren. Hierop zouden namens ons de eerste bieders plaatsnemen.
Ondertussen was het Dennis die de lijnen uitzette en ervoor zorgde dat de contouren van de creatie zichtbaar werden. Jozef ontfermde zich over de constructie in de pop, Twan had de bewegingen rond, Hein hield zijn koppie erbij voor de veilingmeester en moest alle zeilen bijzetten voor het laatste collectors item. Peet en Stefanus maakte meters met betonijzer en in het oude huis kregen de veilstukken vorm. Ook werd een ritje naar Lelystad gemaakt voor een dumppartij restaurantstoelen, die als eerbetoon later rood-geel zouden kleuren.
Wieper had ondertussen al contact gelegd voor de muziek. Het eerste plan was om per veilingstuk een losse sample te monteren, zodat we in de optochten ieder moment zouden kunnen kiezen voor een willekeurig stuk. Vanwege praktische voordelen werd in overleg toch gekozen voor een vaste tune, maar met nog steeds een hoop variatie in de veilingstukken tussendoor. Een Chinese pot, Tweede Kamerzetel, koekoeksklok, wassenbeeld, schilderij ‘De Schreeuw’ en zelfs schoonmoeder zou eraan moeten gaan geloven om aan het publiek gesleten te worden.
In het nieuwe jaar volgden de bouwavonden elkaar snel op. De traditionele quiz, met gastvrouw Ilona en de goedkeurende voorzitter, werd dit jaar een prooi voor Jozef en Opa. Ook was er eind januari een speciale jubileumavond, ter ere van het elfjarig lidmaatschap van Dennis, Bas en Carola. Naast alle feestelijke activiteiten werd de wagen voorzien van een laag telefoonboeken. Wij willen dit drietal nogmaals feliciteren en bedanken voor de prachtige avond, maar waar was Berkers?
In de week voorafgaand aan carnaval zou blijken dat er overuren gedraaid moesten worden op De Molenheide. De catwalk moest op het laatste moment verstevigd worden en de wagen kon hier en daar nog wel een detail of kleurtje gebruiken. In het korte tijdbestek dat we konden schilderen, leverden menig van onze dames een wereldprestatie door ervoor te zorgen dat onze stijl weer herkenbaar werd. Zelfs echte schilderkunst werd hierbij op de wagen tentoongespreid.
Ook de naaiploeg moest trouwens de laatste week nog vol aan de bak, omdat het rode doek waaronder de topstukken zouden verschijnen stof tot nadenken gaf. Mede dankzij Nico’s onderhouden, blauw gemarkeerd gereedschap ging het tempo de laatste dagen drastisch omhoog. Doordat de frietwagen (met dank aan de familie Hendrikx) ons van een heerlijke maaltijd had voorzien, konden we moeiteloos de klus in de nachtelijke uurtjes klaren. Dat overigens de foamen letters van het thema pas zaterdagochtend definitief geplakt kon worden, doen we af als kleinigheidje.
Op carnavalszaterdag werd de wagen door Stefanus moeiteloos bij familie Vrijsen opgebouwd. Om een uurtje of 11 stonden we in de voor ons nieuwe opstelstraat, waar de bewegingen aan een laatste test werden onderworpen. Met de kop erop bleek er nog wat snijwerk nodig in het oor (zoals een echte kunstenaar), omdat die anders in contact kwam met de toren. Verder ging de voet rakelings naast de koekoeksklok, dus moest onze meester zijn poot stijf houden. Met de topstukken werd het publiek op het verkeerde been bezet, als bleek dat Basie en Berkers als omgebouwde mannen onder het doek vandaan kwamen. Dit schouwspel leverde ons een tweede plaats op, achter de grandioze creatie van De Lollebollen.
Zondag De Reuselse Narrenparade met een nieuwe route, met hierdoor ook een nieuwe opbouwplaats en opstelplaats. Omdat het praktisch is om dichtbij het opbouwen te schminken, werd besloten familie De Bruijn te bedanken voor alle jaren die hun meubelzaak ter beschikking stond als schminklocatie! Dit betekende dat we dit jaar mochten uitwijken naar de kantine van Bandenservice Reusel De Kempen, waar we ons ook direct thuis voelde. Toen we eenmaal onze wagen hadden opgebouwd, bleek de achterkant steeds lager aan de grond te komen. Blijkbaar was de opvulling tussen de as en chassisbalken onvoldoende en werd Jozef met spoed naar de schuur gestuurd. Jozef pakte zijn moment(je) en uiteindelijk waren we tijdig gereed in de Wilhelminalaan. Het was een prachtig gezicht hoe al dat ‘geweld’ achter elkaar stond opgesteld, chapeau voor de Reuselse optochtorganisatie! We besloten via de ventweg in te voegen en we genoten van het massaal toegestroomde publiek langs de nieuwe route. Veilingmeester Wieper kon als geen ander onze stukken slijten aan het bekende, Reuselse volk. Onze laatste objecten werden gestald bij De Kringloop en onze topstukken kwamen bij De Kei voor prins Glenn en adjudant Joey nog één keer onder het doek vandaan. Dat we ’s avonds de eerste prijs meenamen was een complete verrassing, maar dit werd onverwacht nog overtroffen door een ontluisterende toespraak die Berkers voor ons in petto had. Emotionele woorden voor de jubilarissen en in het bijzonder voor zijn Marjolein.
Maandag naar Hapert, waar de organisatie al tijdig had laten weten dat De Kempenoptocht tijdig zou aanvangen. We konden onze wagen opbouwen naast ons schminkadres bij Matrex Molds, wat natuurlijk ideaal was. De optocht verliep prima en we mochten een keurige vierde plaats in ontvangst nemen.
In de weken voorafgaand aan carnaval werd al besloten en gecommuniceerd dat dit jaar onze laatste deelname zou worden aan De Blaalse Lichtstoet. Met ‘een club op leeftijd’ willen we het seizoen in de toekomst korter maken en onze vrije uurtjes richten op carnaval. Vandaar dat voor de laatste keer de lichtslang van zolder werd gehaald. Met ons stoppen en de huidige Bladelse actualiteit werd ons thema omgebogen naar ‘De laatste lootjes’. Peet en Stefanus knoopten samen vele meters en ook de reparatieset werd regelmatig ter hand genomen. Gelukkig konden we opnieuw een beroep doen op onze collega’s van ’t B(r)ouwersgilde om de laatste meters aan elkaar te koppelen. Voor de laatste keer reden we verlicht door de straten van Bladel, waar Berkers en Tinus de catwalk nog flink op de proef stelden. Eenmaal aangekomen in De Ambiani wachtte ons een prachtige fotopresentatie van onze 14 actieve deelnames. Wij willen Erik Tenbült hiervoor ontzettend bedanken, we voelden ons vereerd. Verder bleek tijdens de prijsuitreiking dat we onze reputatie als ‘Joop Zoetemelk van De Lichtstoet’ tot het laatst hoog hebben weten te houden.
Zondagochtend waren we met een kleine delegatie weer vroeg uit de veren om alles op te ruimen. Onder het genot van een lekker broodje worst werd alle lichtslang ter plekke gedemonteerd. Ochtendmens Opa was er zo klaar mee, dat hij zelfs het papier aan Het Marktplein wilde doneren. Gelukkig kon een subtiel knipoogje van vriend Pius hem bedwingen en werd dit hoofdstuk met voldoening afgesloten.
Er werd zondagmiddag hard doorgewerkt en in de weken hierna werd de laatste constructie van het onderstel verwijderd, zodat alles weer startklaar staat voor carnavalsseizoen 2018.